03 jan Gastblog Sanne: Groots, meeslepend en een dubbel portie gek
Door Sanne Heymann
In een van mijn baby-fotoalbums zit een foto van mij als meisje van twee jaar. Op een zonnige zomerdag sta ik in de achtertuin voor het hekje met de schoenen van mijn vader aan. Huilend. Boos omdat ik niet naar buiten mag. Boos omdat ik niet voorbij het hekje mag waar de grote spannende wereld ligt.
Al zo lang ik mij kan herinneren heb ik dromen. Dromen van een spannend leven waarin ik op een of andere manier alles uit het leven haal wat erin zit. Geen standaard plaatje van trouwen en kinderen krijgen, maar een leven vol reizen, nieuwe uitdagingen en onverwachte momenten. ‘Groots en meeslepend’ zoals ik het ooit heb genoemd. Een opmerking die door mijn gesprekspartner met een bulderlach werd begroet en mij meteen liet weten dat dit soort uitspraken toch echt meer in dromenland thuis horen. Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg.
En ‘gewoon’ heb ik gedaan. Dat wil zeggen: als voorbestemd VWO-meisje heb ik braaf mijn school afgemaakt, een studie gevolgd ben ik daarna direct op zoek gegaan naar een baan. Maar terwijl ik dat ‘rechte’ pad volgde, bleef ik tussendoor wel denken aan de omwegen die ik kon maken. Zo besloot ik op mijn achttiende voor een jaar naar Australië te vertrekken en bleef ik ook daarna geregeld uitstapjes naar het buitenland maken of kleine keuzes te maken die niet meteen voor de hand lagen (zoals een praktische hbo-stage tijdens mijn universitaire master, die mij buiten mijn eigen plezier en studievertraging geen verdere studiepunten opleverde).
Maar terwijl het tuinhek op een kier stond, bleef ik het gevoel houden dat het nog steeds niet ver genoeg open stond. Voor een groot deel had dit te maken met het feit dat het werkende leven na mijn studie toch niet helemaal bleek te zijn wat ik ervan had verwacht. Had ik tijdens mijn studie nog grote dromen over het organiseren van festivals, werken voor een tof bedrijf, carrière maken, mezelf ontwikkelen. ‘Dankzij’ de crisis bleek de werkelijkheid niet meer te zijn dan allemaal tijdelijke contracten en weinig uitdagende banen die weinig meer boden dan wat geld in de portemonnee.
En toen kwam daar dat aanbod: Of ik begin 2014 geen zin had om 3 weken lang in Mexico Wonderlijk te gaan werken? Om even dat tuinhek open te gooien en te kijken wat er aan de andere kant allemaal te beleven valt. Om iets te doen met al die grootse en meeslepende ideeën die ik in mijn hoofd heb. Tja, wat zeg je dan? Eh, ja?
Ik moet toegeven: Het voelde in eerste instantie een beetje vreemd en decadent. Uitleggen dat op het moment dat je werkloos wordt, je ‘gewoon’ even naar Mexico vliegt om daar in een hangmat uit te vogelen wat je dromen zijn. Ik bedoel, een beetje verstandig iemand zou eerst zo snel mogelijk maar weer eens een baan proberen te vinden voordat er überhaupt wordt nagedacht om de backpack maar eens van zolder te halen.
En toch besloot ik ervoor te gaan. Na drie jaar van tijdelijke contracten, allerhande banen en veel – héél veel – sollicitaties, besloot ik ‘ja’ te zeggen om erachter te komen wat mijn dromen nou eigenlijk precies zijn en hoe ik daar ook écht wat mee zou kunnen doen. Spannend? Ja! Leuk? Ja! Uitdagend? Ja! Maar stiekem ook wel een beetje een heel erg eng. Want dromen; zijn dat niet die dingen die terwijl je slaapt perfect lijken om te doen, maar die tijdens het ontwaken in daglicht ineens een stuk minder realistisch lijken? Zoals een tuinhekje, waarachter niet meer dan een boze grote wereld blijkt te liggen?
Dromen is veilig. Je laat je fantasie de vrije loop, speelt er wat mee en legt het dan gewoon weer lekker naast je neer. Iets met je dromen doen daarentegen is heel andere koek. Dat vergt durf en lef. Vooral omdat dromen vaak iets ‘onbereikbaars’ aan zich hebben kleven. Dromen zijn de ‘stoute’ dingen in het leven die net buiten de boot vallen. De wegen die met een omweg naar een onbekende bestemming leiden. De keuzes die niet voor de hand lijken te liggen. De plannen die vaak als raar, gek en onzinnig worden versleten. Leuk om over te dromen, maar niet om te doen. Groots en meeslepend? Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg!
Maar wat als je die uitspraak nou eens vervangt door: ‘Gekken hebben de halve wereld’. Zou het dan niet veel logischer zijn om gewoon een portie dubbel gek bestellen? Om wél die stoute schoenen aan te trekken en buiten dat tuinhek te stappen? Gewoon, omdat het kan? Het klinkt logisch en misschien is het dat ook, maar hoewel ik volmondig ‘ja’ heb gezegd tegen dit plan voelt het allemaal nog wel heel onnatuurlijk en onwennig. Roepen dat je groots en meeslepend wilt is iets anders dan ook groots en meeslepend doen. Dan is gewoon leuke ideeën bedenken in je hoofd stiekem toch ook wel heel erg veilig.
Dit keer laat ik mij echter niet tegenhouden door de veilige wereld van mijn achtertuin. Met de grote schoenen van mijn vader en de grote plannen in mijn hoofd stap ik dit keer gewoon met grote passen over dat tuinhekje heen. Misschien niet zo stoer als dat ik doe lijken, maar wel met dappere vastberadenheid en het lef om het in ieder geval te proberen. Naar buiten, een nieuwe wereld in. Met twee knikkende knieën en een portie dubbel gek. Als dat niet groots en meeslepend is dan weet ik het ook niet meer!
DIGITAL NOMAD EXPLAINER
Graag inspireren we je met onze opgedane inzichten en kennis van 10 jaar reizen en ondernemen!
Zoek je naar een manier om onderweg geld te verdienen? Download dan onze gratis explainer waarin we vormen van reizen en ondernemen voor je verzamelden. Je leest er verhalen van mensen die met zo'n vorm geld verdienen onderweg.
Met bewuste en ondernemende groet,
Steven en Diana:)
