Over Geld, Tijd en Werk

Geld, Tijd en Werk. Drie ogenschijnlijk krachten die onze dagelijkse levensbeslissingen beïnvloeden. Drie menselijke uitvindingen die we behandelen alsof ze natuurkrachten zijn waarop we geen invloed uit kunnen oefenen. Zonder geld kun je niet eten, alleen in het weekend heb je tijd voor leuke dingen en iedereen moet een baan hebben, toch?

Tijdens onze trainingen hebben we  het veel met deelnemers over deze drie begrippen. We vragen ze om eens op te schrijven wat deze drie concepten voor hen betekenen. Allereerst met als doel om je bewust te worden van het feit dat ze er zijn maar vooral om te laten zien dat jij kunt bepalen in welke mate deze drie invloed hebben op jou en je leven. In dit bericht delen we de reactie van Janna, deelneemster aan onze online training Volg je Hart. Dit is haar kijk op geld, tijd en werk en hopelijk prikkelt dit jou om ook eens na te denken over deze magische drie en welke rol je ze in je leven wilt geven, je hebt een keus namelijk.

Geld
Tot ongeveer een jaar geleden, was geld best heel belangrijk voor mij. Toen ik ging studeren en op kamers ging, moest ik ook financieel op eigen benen staan. Tegen het eind van elke maand was het weer schrapen om rond te komen, maar ik was ook altijd trots als het dan toch lukte. Want in tegenstellig tot veel van mijn studiegenoten, betaalde ik mooi wel alles zelf! Naast de studiefinanciering die ik kreeg, zorgde ik voor extra inkomsten via bijbaantjes en toen mijn studiefinanciering ophield en er nog een stuk studie over was, klopte ik bij de IB-Groep aan voor een extra centje. Want ja, je studeert maar één keer en het is de beste tijd van je leven! Of zoiets…
Het zelf kunnen rooien gaf me toen al een beetje een trots gevoel, maar vooral ook een gevoel van onafhankelijkheid en misschien zelfs wel zekerheid (of controle). Ik hoefde nooit met bibberende handjes een envelop open te maken uit angst voor een onverwachte rekening of bijkomende kosten vanwege een achterstallige betaling. Mijn geldzaken en de financiële administratie had ik altijd netjes op orde.
Toen ik na mijn studie ging werken, bleef dat zo. Er kwam een stuk meer binnen, maar er ging ook meer uit aan bijvoorbeeld de aflossing van die verrekte studieschuld (aarggh.. waarom?!) en ik had ineens geen recht meer op huurtoeslag en zorgtoeslag. Iedere keer dat ik een contractbespreking had of van baan wisselde, zorgde ik er natuurlijk wel voor dat ik ook qua salaris een stapje omhoog ging. Want ja, als je meer geld hebt dan…

Ja, wat dan eigenlijk?

Als je meer geld hebt, dan kun je meer spullen kopen. Maar ik heb al zoveel spullen, word ik daar nou echt gelukkig van? Hmmm…nee. Als ik meer geld heb, dan heb ik minder zorgen over het gebrek eraan. Maar in hoeverre is dat gevoel van te weinig geld hebben ook realistisch en objectief? Wat kun je in deze westerse wereld met goed fatsoen een ‘gebrek een geld’ noemen? Wat dan wel?

Als je meer geld hebt, kun je denk ik op een bepaalde manier wel meer vrijheid ervaren. Puur en alleen omdat dat onderdeel dan geen belemmering vormt. Als je op reis wilt gaan, kan dat gewoon. Of als ik een nieuwe opleiding wil starten, dan is (gebrek aan) financiële middelen in ieder geval geen belemmering (of een excuus..?).

Ik heb dus vooral het (gevoel van) gebrek aan geld heel lang als een belemmering ervaren en zag geld als een middel voor zekerheid en iets om een bepaalde mate van vrijheid mee te ‘kopen’. Ik was niet bewust bezig met het vergaren van meer geld vanuit hebberigheid, status of aanzien maar juist om minder onzekerheid en belemmering te ervaren. Het lukte me overigens nooit echt om langdurig te sparen, wel voor een bepaald doel zoals een vakantie, maar wat er binnenkwam ging er ook weer uit.

Ondertussen kom ik er steeds meer achter dat je van veel spullen in ieder geval niet blij wordt, je huis slibt dicht, het meeste wordt nooit gebruikt en ik word er gek van als overal dingen liggen/staan/hangen/rondslingeren. Teveel prikkels! Daarom ben ik gestopt met het kopen van spullen voor in huis, we hebben alles al en het is goed zo. De afgelopen tijd heb ik heel veel weggegeven, verkocht op rommelmarkten en via Marktplaats en dat voelt een stuk beter. Hallo rust en ruimte!

Maar ja, geld blijft wel iets dat je in deze maatschappij nodig hebt om mee te kunnen draaien. Om een volledig zelfvoorzienend bestaan te leiden, gaat mij wat te ver. Dus hebt altijd wel geld nodig om bijvoorbeeld te wonen en te eten. Het valt me wel op dat er steeds creatiever met geld (of het gebrek eraan) wordt omgegaan. Mensen ruilen met elkaar, ‘betalen’ middels een dienst of maken gebruik van crowdfunding om iets voor elkaar te krijgen. Goeie ontwikkelingen denk ik! Van mij zou geld uiteindelijk wel helemaal mogen verdwijnen, uiteindelijk wordt niemand er gelukkig van.

Werk
Voor mij was werk altijd onlosmakelijk met geld verbonden, want je werkt immers om geld te verdienen. Toch?

De truc was om een baan te vinden, die (binnen de kaders van je opleidingsachtergrond) zo goed mogelijk betaalde, waar je goed in bent en die dan ook nog enigszins leuk is. Want ja, je moet het wel volhouden om elke dag minstens 9 uur op je werk door te brengen. Op die manier heb ik eerst mijn studie gekozen: wat kan ik? Waar ben ik goed in? En vervolgens: waar is werk in te vinden en betaalt ook nog eens lekker? Aan het stuk ‘wat vind ik leuk’ en ‘waar word ík nou echt blij van’, ben ik (achteraf gezien) helemaal voorbij gegaan… waarschijnlijk ook omdat ik het op dat moment niet precies wist en toen voor de makkelijkste weg koos door er niet verder bij stil te staan en gewoon te doen wat iedereen doet.

In mijn geval leidde dat ertoe dat ik nu bijna 7 jaar aan het werk ben, het me inderdaad geld heeft opgeleverd, maar vooral ook heel veel heeft gekost… Frustratie, tranen, vriendschappen, maar vooral tijd en energie. Kostbare tijd die je ergens in steekt en die nooit meer terugkomt. En ook energie, zóveel energie zelfs dat ik buiten mijn werk geen puf meer had om dingen te doen die ik leuk vond. Daar baalde ik natuurlijk flink van en ik voelde me schuldig richting mijn omgeving omdat ik steeds zo opgefokt of juist moe was.

Dat had ik eerst niet door, ik werkte gewoon vrolijk door. Want ja, ik was jong en ambitieus en als ik me een keer niet zo lekker voelde ging ik gewoon een avondje vroeg naar bed en dan ging het wel weer. Maar na een aantal jaar op die manier gewerkt te hebben en alles op ratio te doen (gevoel, wat is dat?), vond mijn lichaam dat het zo niet langer kon. Alle vermoeidheid, spanning en opgekropte frustratie was teveel. Ik kon het met mijn wilskracht niet langer onder controle houden. En achteraf maar goed ook! Ik kom er nu (pas) achter dat het niet per sé zo is dat als je bepaald werk goed kunt, je er DUS ook energie van krijgt en/of blij van wordt. Integendeel zelfs… Al die tijd heb ik met oogkleppen op en mijn gevoel op -10 gewoon doorgeploeterd, want dit is toch wat ik wilde? Ik ga als een speer, volgens mijn vrienden heb ik een droombaan en mijn ouders zullen wel trots zijn!

Omdat voor m’n gevoel mijn werk me belemmerde om de dingen te doen die ik leuk vind (want: geen energie meer voor), ging ik werk ook steeds meer als iets heel naars zien. Iets dat nou eenmaal moet om geld te verdienen. Maar ondertussen beheerste het mijn hele leven, eigenlijk draaide alles om mijn werk en was nergens anders meer ruimte voor. Ik voelde me een soort nutteloze zombie en ging steeds meer naar dat stemmetje in mij luisteren dat zei: dit kan toch niet de bedoeling zijn? Ziet de rest van mijn leven er zo uit? Al die tijd en energie die ik erin steek? En waarvoor? Wat levert het op en vooral ook: voor wie? Wat wil ik met mijn kostbare tijd doen? Wil ik die wel op deze manier besteden?

Nou nee dus! Ook al weet ik nu nog niet precies wat ik qua werk wil gaan doen, één ding weet ik zeker: in ieder geval niet wat ik deed. En om er achter te komen wat dan wel, heb ik eerst rust nodig en vooral ruimte. Om op adem te komen, te genieten, weer op te laden en te ontdekken wat ik echt belangrijk vind, wat mijn talenten zijn, waar mijn hart sneller van gaat kloppen en hoe ik dat allemaal kan combineren in een nieuwe manier van leven. In mijn ideaalsituatie is mijn werk een soort van organisch verweven met mijn andere bezigheden, dat je iets doet wat je zó leuk vindt en goed bij je past dat het niet voelt als werk (alleen doordat je er je geld mee verdient). Dat je als persoon in balans bent omdat al je waarden op verschillende manieren gevoed worden en aan bod komen en je je unieke talent inzet om een waardevolle bijdrage te leveren. Dus niet elke dag in een muf hok naar een beeldscherm staren en ervoor zorgen dat andere mensen (die je nooit ziet of spreekt) nog meer producten gaan kopen die ze eigenlijk niet nodig hebben… Ik wil graag iets toevoegen, mensen iets geven waar ze wat aan hebben of blij van worden, waar de wereld een stukje mooier van wordt!

Tijd
Waar de focus in mijn leven tot nu toe vooral op geld en werk lag (moeten werken om geld te verdienen), ben ik me de laatste maanden steeds bewuster van het aspect tijd geworden. En dan niet zoals hiervoor, in de zin van nooit tijd ergens voor hebben. Maar de waarde van tijd. Dat je elke dag in je leven weer een nieuwe kans krijgt om die dag in te vullen zoals jij kiest. Jouw tijd te investeren in dingen die je het waard vindt. Dat klinkt misschien heel logisch, maar dat voelde ik tot voor kort nooit zo. Misschien omdat ik überhaupt moeite had om iets te voelen – dat had ik immers voor de handigheid maar even uitgeschakeld – of misschien heeft het iets met mijn leeftijd/levensfase te maken.

Mijn werkende leven bestond eigenlijk alleen maar uit werktijd. Natuurlijk was er ook niet-werktijd, maar dan was ik moe. Of ‘moest’ ik iets doen, bijvoorbeeld de was ophangen, stofzuigen, administratie bijwerken, naar een verjaardagsfeestje. Het werken zelf voelde al als moeten, maar ook (bijna) alles in mijn vrije tijd. Míjn vrije tijd..? Het voelde helemaal niet als tijd voor mezelf! Ik werd gek van het gevoel alles te ‘moeten’, kon er zelfs niet meer tegen als iemand goedbedoeld tegen me zei: ‘misschien moet je even…’. Ik moet helemaal niks! Ik bepaal zelf wel wat ik doe en wanneer ik het doe! Zo. Dat lucht op
Het gehaaste gevoel van nergens tijd (of energie) voor hebben is natuurlijk niet fijn, het voelt alsof je constant achter de feiten aanloopt en helemaal geleefd wordt. Voor mij was het daarom een goede zet om mijn baan op te zeggen, dit was de enige manier om meer tijd te creëren en het echt over een andere boeg te gooien. Anders blijf je maar een beetje aanmodderen.

Op dit moment heb ik heel veel tijd. Tijd voor mezelf, tijd voor anderen, tijd om nieuwe dingen te proberen, om oude interesses op te pakken, tijd om na te denken. Tijd die ik precies kan besteden zoals ik dat wil. En om erachter te komen wat ik nou precies wil. Ze zeggen wel eens: de tijd zal het leren! 😉

Als je anders naar de dingen kijkt, zie je nieuwe aspecten die je voorheen nooit opvielen. Iets wat me de laatste tijd ineens opvalt, is dat veel mensen de vraag: ‘Hoe gaat het met je?’, beantwoorden met: ‘Druk!’. Druk?! Wat is dat nou voor een antwoord?! En wat bedoel je daarmee? Dat je eigenlijk geen tijd hebt om dit gesprek te voeren? Het lijkt erop dat in deze maatschappij waar iedereen voorzien is van werk en geld, tijd het schaarse goed is geworden. Is geen tijd meer hebben een manier om te laten zien dat het goed met je gaat? Een manier om status en aanzien te verwerven? Of is het een soort afleidingsmanoeuvre om het vooral maar niet over jezelf te hoeven hebben? Voor mij is het in ieder geval een enorme eye-opener, tijd om het anders te gaan doen!

DIGITAL NOMAD EXPLAINER

Graag inspireren we je met onze opgedane inzichten en kennis van 10 jaar reizen en ondernemen!

Zoek je naar een manier om onderweg geld te verdienen? Download dan onze gratis explainer waarin we vormen van reizen en ondernemen voor je verzamelden. Je leest er verhalen van mensen die met zo'n vorm geld verdienen onderweg. 

Met bewuste en ondernemende groet,

Steven en Diana:)

Steven Zwerink
szwerink@gmail.com

Steven heeft nog nooit full-time gewerkt en is ook niet van plan dat ooit te gaan doen. Hij gelooft dat ademhaling, en neusademhaling in het bijzonder, de start is van een leven waarin je leeft en werkt op jouw voorwaarden.