Van file naar vergadering | Een gastblog over Tijd

Druk zijn, geen tijd hebben, is het perfecte excuus om niet te hoeven dealen met grotere en belangrijkere zaken in het leven. Als je je leven leidt “zoals het hoort” dender je 47 weken per jaar door. Van file naar vergadering en van sportschool naar sociale verplichting. En in de resterende 5 weken vrije tijd dender je van jetlag naar wellness, van skipiste naar local experience, en oh ja, alle selfies (#lovemylife #genieten) moeten natuurlijk gelikt en geliked op social media. Tijd is een schaars goed waar je zo efficiënt mogelijk mee om moet gaan.

Voor je het weet, ben je weer een jaar dichterbij dat pensioen. Jeweetwel, dat moment waarop je kan gaan doen wat je wil, zoals filosofie studeren, een wereldreis maken, politiek actief worden, je inzetten voor die milieu-organisatie en eindelijk eens wat gaan betekenen voor de buurt…

Ik werkte bij een groot bedrijf met fantastische arbeidsvoorwaarden. Een goed salaris en zoveel vakantiedagen, niet op te krijgen! Dus legde ik een potje aan om “ooit” “eens” “wat langer” weg te gaan. Tegen de tijd dat onbewust het gevoel ontstond dat het leven meer moest zijn dan druk zijn, met pensioen gaan en dan sterven, ging ik eens van dat potje een paar weken in m’n eentje naar Barcelona voor een cursus Spaans. En toen een paar weken naar mijn broertje in Sydney. Het jaar daarna een maand naar Nieuw Zeeland. En elke keer als ik wat langer weg was en wat tijd voor mezelf had kwam ik meer tot de conclusie dat ik een ander soort leven wilde leiden. Bewuster. Bijdragen aan iets wat ertoe doet. Niet: werken versus vrije tijd, maar: betekenisvol leven.

Inmiddels een jaar of 5 later, na voor de 2e keer mijn goedbetaalde baan te hebben opgezegd, en nu echt voorgoed 🙂 neem ik zoals dat heet de tijd om te onderzoeken hoe ik mijn leven dan wél wil inrichten. Mijn omgeving begrijpt het niet. “Wat doe je dan de hele dag?” is de meest gestelde vraag. Ik merk nu pas hoezeer rondom concepten als als nuttig zijn, bijdragen, het verdiend te hebben om te genieten in onze maatschappij bepaalde verwachtingspatronen hangen. Hoe lastig het is als je het “anders” wil. Ik merk hoe diep deze verwachtingspatronen ook in mij zitten. To-do-lijsten, een planning, op een fatsoenlijk (??!) tijdstip opstaan, de verwachting dat ik in een maandje tijd m’n nieuwe leven wel heb uitgestippeld, die verwachtingen leveren nog steeds stress op!

Ik wil het graag loslaten zodat er echt ruimte ontstaat voor het nieuwe maar merk dat je zo’n ingesleten patroon niet zomaar met rationele argumenten aan de kant schuift. Ik merk gelukkig wel al kleine verschillen. Vroeger plande ik precies welke trein ik moest hebben en kwam dan 30 seconden van tevoren het perron op rennen. Super efficiënt. Als er een stoplicht tegenzat miste ik bij wijze van spreken de trein. Tegenwoordig bedenk ik globaal hoe lang de reis van deur tot deur duurt, fiets ik naar het station en haal ik een kop koffie als ik nog 10 minuten over heb.

Ik zit dus middenin een transitie van mijn definitie van tijd. Ik wil – en kan – niet meer terug naar de oude maar heb de nieuwe nog niet onder de knie!

Geschreven door Liesbeth, deelneemster aan ons Digital Nomad Programma

DIGITAL NOMAD EXPLAINER

Graag inspireren we je met onze opgedane inzichten en kennis van 10 jaar reizen en ondernemen!

Zoek je naar een manier om onderweg geld te verdienen? Download dan onze gratis explainer waarin we vormen van reizen en ondernemen voor je verzamelden. Je leest er verhalen van mensen die met zo'n vorm geld verdienen onderweg. 

Met bewuste en ondernemende groet,

Steven en Diana:)

Steven Zwerink
szwerink@gmail.com

Steven heeft nog nooit full-time gewerkt en is ook niet van plan dat ooit te gaan doen. Hij gelooft dat ademhaling, en neusademhaling in het bijzonder, de start is van een leven waarin je leeft en werkt op jouw voorwaarden.