Van vijftig naar vijf paar schoenen

Een liefde voor schoenen. Ik heb het altijd al gehad en vond het een sport om de meest coole schoenen te hebben en te verzamelen. Het einde van mijn drang naar meer, meer en nog meer schoenen kondigde zich aan eind 2010 en niet echt als bewuste keuze. We gingen op reis en ik had een backpack waar maximaal 20 kilo in kon. We ontdekten dat het erg duur is om je spullen op te slaan voor de duur van de reis die we voor ogen hadden. Dat betekende dus dat ik moest opruimen. En niet alleen de schoenen moesten eraan geloven. Alles wat in huis stond, alles wat ik bezat onderging een rigoureuze opruiming. Achteraf gezien was dat het begin van mijn liefde voor een minimalistisch leven: een leven met bewust alleen de spullen die waarde voor mij hebben. Kwaliteit boven kwantiteit. Licht, lichter, lichtst. Maar hoe doe je dat?! Dit blog gaat daarover:

Less-is-luxe-eenvoudig-levenTwintig kilo in 1 tas. Wat neem je dan mee? Ik realiseerde dat alles wat ik om me heen zag in huis, uiteindelijk weg zou zijn als we vertrekken op reis. Kun je het je voorstellen als je nu om je heen kijkt in je eigen huis? Maar wat houd je dan en wat gaat weg? Wat doet er echt toe qua spullen? Het zette me aan het denken, het liet me om me heen kijken in mijn eigen huis en ik realiseerde me dat ik wel ontzettend veel spullen had die nul toegevoegde waarde hadden in mijn leven. Ze stonden of lagen daar maar. Ik ging letten op de dingen die ik dagelijks gebruikte waar ik echt lol aan beleefde: mijn sappers, het koffiemolentje en de French press waar ik koffie mee zette. Dat soort dingen bleken waarde te hebben. Het gaf me een fijn gevoel om de dag in alle rust te beginnen met een bakje koffie gezet met zelf gemalen bonen. Met verse groenten en fruit van de markt maakte ik de lekkerste sapjes. Kon ik echt van genieten. Van die momenten wilde ik er meer in mijn leven hebben. Ik stond dan even stil bij wat ik at en dronk. In het moment.

In de maanden voor ons vertrek kreeg ik steeds meer lol in het opruimen, het scheiden van de troep en de waardevolle spulletjes die ik bezat. Ik gaf weg en verkocht van alles: boeken, keukenspullen, schoenen, jassen, tassen. Langzaam maar zeker kroop onze vertrekdatum van 6 december 2010 dichterbij. Dat was de dag dat ik al mijn spullen uitgezocht, opgeruimd, weggegeven of verkocht moest hebben. Wat maar bleef liggen was mijn schoenenkast. Ik moest mijn schoenen gaan uitzoeken en liep er met een grote boog omheen. Het was mijn grote liefde: mijn schoenen. Ik kon er niks van wegdoen. En ik moest er toch echt aan. Het uitzoeken en wegdoen (!) van mijn geliefde schoenen. Ik telde bijna 50 paar. VIJFTIG PAAR schoenen! Hoe krijg je het voor elkaar? Een heel regiment oude en nieuwe schoenen: mountainbikeschoenen, racefietsschoenen, hardloopschoenen, sneakers, slippers, laarzen, sandalen, pumps, instappers, zelfs bergschoenen en snowboardschoenen. Allemaal verzameld in een speciale kast voor mijn schoenen. Ik had overal wel passende schoenen bij. Dit pakje, die schoenen, die broek met die sneakers. Voor allerlei gelegenheden schoenen, schoenen, schoenen. Al voordat ik ging studeren hield ik van schoenen en nooit gooide ik een paar weg. Hoe ging ik hier nu in hemelsnaam opruiming in houden? 

Ik keek naar die backpack in de hoek: hoeveel schoenen passen daarin? Tien paar? Ik kan er toch moeilijk alleen schoenen in doen.. Ik kan ze ook niet opslaan ergens. Ik besloot dat ik in ieder geval drie paar schoenen mee zou nemen op reis: een paar slippers, een paar hardloopschoenen en bergschoenen. Die doe ik dan aan als ik ga vliegen, hoeft het ook niet in mijn tas. Dat laatste bleek een grote vergissing: ik heb ze behalve in het vliegtuig, 1 keer aangehad om een vulkaan te beklimmen :-). Zulke outdoor hikers bleken we niet te zijn dat het een paar eigen schoenen verdiende. Die bergschoenen zijn dan ook vervangen door een paar sneakers. Draagt ook makkelijker onder een spijkerbroek of een korte broek. Ik zette 1 paar winterschoenen neer bij mijn ouders in de garage. Voor de koude maanden in Nederland als we terug zouden komen op bezoek. Hoe maak ik een selectie uit de rest van de schoenen? Met een zwaar hart zocht ik naar een humaine opruim methode voor de schoenen-lover die ik was.

Ik ben een hele grote kartonnen doos* gaan halen bij de supermarkt. Ik heb al mijn schoenen erin gedaan en heb de doos dichtgeplakt. Ik nam een periode van twee weken. Telkens als ik schoenen nodig had, haalde ik ze uit de doos, spitte ik ze door en haalde er maximaal 1 paar uit per keer. Na twee weken had ik nog 2 paar schoenen uit de doos gehaald en gedragen. De rest van de schoenen heb ik weggegeven, verkocht of met een zwaar hart op straat gezet voor voorbijgangers om gratis mee te nemen. En ja, ook de hoge hakken van mooie merken moesten eraan geloven. Die ging ik op reis niet dragen.. Die oefening met die doos, bleek mijn redding te zijn als methode om een selectie te maken uit 50 paar schoenen. Uiteindelijk reis ik, anno 2016, met vijf paar schoeisel: 1 paar slippers, 1 paar sneakers, 1 paar winterschoenen, een paar mountainbike schoenen en een paar hardloopschoenen. That’s it. De schoenen die ik nu heb, zijn puur functioneel. Ik kan niet zonder een paar slippers, een paar sneakers en ik kan ook niet zonder hardloopschoenen of MTB schoenen. De winter in Nederland op slippers of op zomersneakers dat gaat ook niet. Al deze schoenen krijgen een plek in mijn tas om hun functie en ervaringswaarde die het gebruik ervan me oplevert. Ook de koffie molen en de French press reist met ons mee. Helaas was de sappers te zwaar voor in de backpack, die staat bij mijn ouders op het aanrecht.

Inmiddels is licht leven een belangrijk motto geworden. De spullen die ik wel heb, zijn van hoge kwaliteit en gaan lang mee. En ja dat zijn soms dure spullen. Minimalistisch betekent voor mij niet dat je arm of armzalig door het leven gaat. Of dat je nooit wat mag kopen. Ik koop ook heus weleens wat. Het uitgangspunt daarbij is dat het item waarde toevoegt aan mijn selectie spulletjes die ik overal mee naartoe sleep. Ik probeer zoveel mogelijk spullen door te geven als ik ze al een tijd niet heb gebruikt. Ik probeer van anderen spullen te lenen die ze niet meer in gebruik hebben. Met minder spullen in eigen bezit heb ik het beter, voel ik me lichter en ben ik minder bezig met spullen kopen. En dat levert weer lucht op, tijd die je ergens anders aan kunt besteden.

Mijn definitie anno 2016 van ‘het goed hebben’? Bewuste keuzes maken en zoveel mogelijk in het moment leven. Dat gaat op voor mijn werk, als ook voor mijn gezinsleven maar ook voor mijn schoenen en de spullen die ik bij me draag. Mijn bezit past in 1 tas, ik heb drie paar schoenen en ieder item in die tas is bewust uitgezocht. Iedere paar maanden ruim ik weer op, geef ik weg en krik ik de ervaringswaarde weer op die mijn verzamelde spulletjes voor mij hebben. HEERLIJK! Dát is voor mij minimalistisch leven.

* Het idee van een kartonnen doos inpakken om een selectie te maken van spullen die (functioneel) waarde voor je hebben komt uit het boek “Everything that remains.”

 

DIGITAL NOMAD EXPLAINER

Graag inspireren we je met onze opgedane inzichten en kennis van 10 jaar reizen en ondernemen!

Zoek je naar een manier om onderweg geld te verdienen? Download dan onze gratis explainer waarin we vormen van reizen en ondernemen voor je verzamelden. Je leest er verhalen van mensen die met zo'n vorm geld verdienen onderweg. 

Met bewuste en ondernemende groet,

Steven en Diana:)

Diana Vermeij
diana.vermeij@gmail.com

Diana realiseerde zich tijdens haar corporate baan dat ze wel heel veel tijd en energie inruilde voor (veel) geld en dat dat haar niet echt gelukkiger maakte. Ze nam ontslag en begon voor zichzelf. Samen met Steven vertrok ze in 2011 uit Nederland en ze werkt nu vanuit Centraal Amerika als lifestyle coach en website ontwikkelaar.