Verscheping gestart! Het is gelukt!

Deze post geeft een update van het verschepingsproces dat met onze financieringscampagne om Nina te bevrijden, kon beginnen. De campagne liep zo goed, dat we met jullie hulp, twee dagen na de start van de campagne, al genoeg geld bij elkaar hadden om een container op een schip te reserveren. In dit blog geven we een update, mét foto’s, van het hele traject om onze Volkswagen bus klaar voor de keuring in Nederland te krijgen, gereed voor transport te krijgen, een container op een schip te boeken, de handling te organiseren, het papierwerk op orde te krijgen en de bus daadwerkelijk in de haven te krijgen.

De afgelopen dagen is er hard gewerkt om alle papieren op orde te krijgen voor het transport van Nina naar de haven van Rotterdam: op 25 mei 2020 vertrekt ze vanuit de haven van Limón, Costa Rica om op 8 juni aan te komen in Rotterdam. Als je het leuk vind, lees mee hoe zo’n proces in z’n werk gaat:

Iemand in de haven vinden…

In de voorbereiding van dit hele proces, hebben we via ons netwerk onder hoteliers, restauranthouders en reisorganisatoren in Puerto Viejo gezocht naar iemand die in de haven werkte. Ook via internet hebben we gezocht en verschillende expediteurs gevonden. De eerste die we belden, nam op in een huis met schreeuwende kinderen en was vrij kortaf. Nu kennen we die situatie (haha) maar toch zochten we verder naar iemand die ervaring had met auto’s en containers. Via een zoekopdracht op internet vonden we een plaatje van een auto in een container. Dat plaatje stond op een website van een douane expediteur in Limón, Costa Rica. Voordat we de financieringscampagne startten, besloten we hem te bellen. We hebben iemand nodig die ons helpt met dit hele proces, die een netwerk heeft en die ons helpt om na te gaan of we uberhaupt toestemming kunnen krijgen om onze bus te exporteren. Een sociale, hartelijke man die verstand van zaken leek te hebben, nam op. Steven sprak de situatie door en de expediteur stelde een paar goede vragen. Hij gaf aan ons te kunnen helpen. We besloten het pad wat verder te verkennen met deze man, eigenaar van douane expeditie bedrijf Cotrana SA. We stuurden hem kopieën van alle relevante papieren voor de export en bleven een paar dagen via Whatsapp met hem in contact. Op onze wekelijkse pizza-night, kregen we van hem het eerste ‘groene licht‘. Export op basis van onze papieren leek mogelijk nadat hij een gesprek had gehad met een officiële agent van de fiscale douane in Limón. We besloten de financieringscampagne pagina gereed te gaan maken en verdere voorbereidingen in gang te zetten. Wat waren wij blij!!!! Na ruim twee jaar hannessen met de Costa Ricaanse instanties om te proberen onze bus uit de opslag te krijgen, leek het erop dat het met deze aanpak (verschepen) ging lukken!

Klaarmaken voor aankomst en keuring in NL

Je moet al vrij vroeg in het proces aan meerdere dingen denken om te kunnen achterhalen wát je precies moet regelen en in welke volgorde. In ons hoofd lopen we het hele proces na: wat gebeurt er als Nina eenmaal op het schip staat? De volgende stap is dan de aankomst organiseren van de bus in de haven van Rotterdam. De kans is namelijk vrij groot dat wij zelf nog niet in Nederland zouden zijn, aangezien onze vlucht begin juni weer is gecanceld in verband met de gesloten grenzen in Costa Rica. Dat is op zich geen probleem want we waren toch van plan om het hele import proces in Rotterdam uit handen te geven aan een bedrijf. Door te zoeken op internet en verschillende expediteurs in Rotterdam aan te schrijven, komen we op het spoor van een gespecialiseerd bedrijf in Rotterdam genaamd SCL. Zij importeren klassieke auto’s uit het buitenland en begeleiden het hele proces tot en met de keuring en aanvraag van (antieke) kentekenplaten. We vroegen een quote aan via de website en Steven belde met het bedrijf om alles af te stemmen. Een vlotte, enthousiaste jongen met kennis van zaken staat ons te woord en we besluiten de quote te accepteren. SCL gaat de container inklaren en de import procedure in Rotterdam starten bij de douane. Ook wordt de container met Nina erin op een vrachtwagen gezet en naar de werkplaats (en keuringsstraat) van SCL gebracht. Daar wordt de bus eruit gehaald en wordt het proces voor de importkeuring bij de RDW in gang gezet. SCL gaf aan bij de voorbereiding van de bus te letten op een aantal zaken die voor de keuring in Nederland belangrijk zijn, waaronder correcte verlichting rondom, voldoende profiel op de banden en een dashboard waar de snelheid in kilometers op af te lezen is.

Nieuw dashboard en gespoten bumpers

Banden waren nog ok en de verlichting was in orde volgens de monteur. Nina is in Duitsland gebouwd en daarmee voldoet de manier waarop de verlichting is geïnstalleerd aan de Europese eisen. Een snelheidsweergave in kilometers op het dashboard heeft onze bus echter niet. Sterker nog, het hele dashboard in onze Volkswagenbus is stuk gegaan toen ze een jaar op Isla Holbox in Mexico heeft gestaan in 2013.  Dit leek een goede aanleiding om het dashboard te vervangen. We vroegen het onze monteur in San José en na even zoeken vond hij een werkend tweedehands dashboard van een antieke bus uit 1971. Deze is geplaatst en getest. En werkte! Een belangrijk stukje van de puzzel is daarmee opgelost. Ook gaven we hem de opdracht de bumpers te stralen en spuiten, zodat ze er weer wat netter uitziet.

Quote voor verscheping en boeken van de container

We gaven Leonardo (van douane expediteur Cotrana SA) de opdracht een quote aan te vragen bij zeetransporteur Hapag Lloyd. Dit duurde even en hij kwam met een prijs terug waarbij de kosten voor inklaring, het regelen van export papieren, de handling (auto in container zetten en vastmaken), tijdelijke opslag tot vertrek van het schip en zijn eigen ‘fee‘, inbegrepen zat. Tegelijkertijd vroegen we een quote aan via de internationale website searates.com zodat we een vergelijk zouden hebben. De lokale quote was iets duurder en aangezien we ons geld liever lokaal besteden, besloten we ‘ja‘ te zeggen tegen de quote van Leonardo. We ontvingen verschillende ‘shippingdates‘ en kozen voor 25 mei 2020 (we dachten toen nog dat we zelf naar Nederland konden vliegen begin juni en er dus bij zouden kunnen zijn als de container aan zou komen in Rotterdam…). Na het kiezen van een datum voor de verscheping, was de volgende taak om de betaling in orde te maken. Maar wacht: we kennen Leonardo alleen via de telefoon. Wat als hij niet bestaat…? We kunnen toch niet zomaar 35oo USD overmaken aan iemand die we nog nooit hebben ontmoet? We willen hem eerst de hand schudden…

Bestaat de douane expediteur wel echt?

Steven reist naar de haven van Limón en meldt zich op het kantoor van de douane expediteur. Leonardo blijkt te bestaan en echt douane expediteur te zijn in de haven van Limón. Nogmaals checkt Steven of de douane van Costa Rica ons echt toestemming gaat geven om te exporteren. We willen geen geld overmaken en daarna te horen krijgen dat het exporteren toch niet gaat lukken. Samen bezoeken ze het douane kantoor en spreken ze de directrice, die ons mondeling toestemming geeft na de papieren gecontroleerd te hebben. Nu dus écht, officieel groen licht! De volgende stap is om uit te zoeken hoe je 3500 USD overmaakt naar een bedrijf in Costa Rica. Dat gaat helaas niet via de bank app. Zoveel geld willen we niet pinnen en er dan mee over straat gaan. We besluiten te kiezen voor de service van Transferwise en zetten de betaling in gang. Het kost ongeveer 4 werkdagen om het geld aan de andere kant te krijgen maar het lukt!

Vouchers maken

In de tussentijd verliep de financieringscampagne voor het transport op deze website goed door en ontvingen we maar liefst 9 boekingen! Negen gelukkigen die een roadtrip vooruitboekten en een voucher kochten en nog eens twee mensen die een donatie deden, maar aangaven niet te willen kamperen. Voor deze negen boekers van een roadtrip met Nina hebben we een mooie voucher gemaakt. Ook wilden we het mensen makkelijk maken en de data voor hun roadtrip te reserveren via een kalender op onze website. Op 16 mei waren we zover om iedereen een update en een voucher te sturen via email. Weer een dikke mijlpaal!

Nina op transport naar de haven van Limón

Ondertussen regelden we de sleepwagen en vroegen we de monteur om de bus klaar te maken voor vertrek. Op woensdag 20 mei 2020 is Nina de Volkswagenbus in de vroege morgen van San José naar Puerto Limón gereden op een sleepwagen. De bestuurder van de sleepwagen, Marco, is geen onbekende voor ons. Hij hielp ons al eens in 2017 toen we tijdens het laatste stukje van een 1800 kilometer lange reis tussen Mexico en Costa Rica op 20 kilometer vóór San José strandden met een kapotte motor. Ook deze keer komt hij naar ons toe, dit keer mét ons vijfde familielid achterop. We geven geld aan Marco mee. Een envelopje voor het werk van de monteur, een envelopje voor de spuiter en een envelopje voor Marco zelf voor het takelen van Nina. Dit besluiten we wel in contanten te doen. We appen Marco nog een laatste keer om hem een goede reis te wensen door de nacht naar Puerto Limón. Hij vertrekt met Nina achterop vanaf het huis van de monteur in San José.

Wijzelf zijn vroeg vertrokken vanuit onze woonplaats Puerto Viejo, met ons hele gezinnetje, want ook Isa en Vesper wilden Nina heél graag nog een keer zien voordat ze op de boot zou gaan. Onderweg komen we langs een klein dorpje met de toepasselijke naam ‘Westfalia‘, genoemd naar het gelijknamige dorpje in Duitsland en het bedrijf dat camperdaken maakt, waaronder die op onze bus zit. Isa en Vesper vinden het prachtig, mee op dit mooie avontuur!

Aangekomen in Limón, haalden we Leonardo op bij het kantoor van Cotrana en onderweg stapte er nog iemand in die ons zou helpen met het vastzetten van de auto in de container. We stopten bij een ijzerhandel om spijkers en sterke spanbanden te halen voor het vastzetten. Precies op het afgesproken moment arriveren we allemaal tegelijk bij de container terminal. Marco met Nina achterop, Leonardo met het papierwerk en wij om Nina gedag te zeggen en te helpen de container te verzegelen.

Nina van de sleepwagen af

Helaas mogen Diana en de kinderen het douane terrein niet op en ze kijken vanachter het hek hoe Nina naar binnen wordt gereden. Steven haalt haar van de sleepwagen af en rijdt nog een héél klein rondje. Precies genoeg om Isa en Vesper gedag te laten zwaaien van achter het hek.

Nina in de container zetten

Ondertussen haalt Steven nog even snel twee koffers en de fietsjes van de kinderen uit de bus, die we tijdelijk hadden opgeslagen. Dat mag eigelijk helemaal niet omdat je het dan weer officieel van het douane terrein af moet zien te krijgen en het eigendom aan moet tonen. Maar goed, met een foeterende Leonardo op z’n hielen, glipt Steven met koffers en fietsjes weg bij de bus en zet ze snel ergens in een schuur. Steven rijdt Nina de container in het het vastzetten begint. Dit doen ze door houten blokken achter en voor de wielen te leggen en deze vast te spijkeren aan de bodem van de container. Ook gebruiken ze vier spanbanden om de auto te zekeren aan de zijkant van de container. Als het goed is, kan ze nu geen kant meer op tijdens het transport.

De kinderen willen heel graag kijken en kunnen het net niet zien. We besluiten met de auto het weggetje naast het douane terrein op te rijden zodat we om de hoek kunnen kijken. Daarvandaan zien we de grote vrachtwagen met de container erop. Daarin zit Nina. De deuren gaan dicht en wordt verzegeld met een oranje haakje waarop een unieke code te zien is. Dit is de zegel die gekoppeld is aan het export proces en telkens gecontroleerd wordt als de container verplaatst wordt, geladen wordt, afgeladen wordt en uiteindelijk geopend gaat worden in Rotterdam. Ook wij lezen de verhalen van duizenden kilo’s cocaïne.

And now we wait

Even later rolt ze weg op de grote vrachtwagen om ergens in de haven te wachten tot de boot arriveert. Nogmaals dank aan iedereen die gedeeld, geboekt en gesponsord heeft! Dit was zonder jullie niet mogelijk geweest! Dank, dank, dank!!

Wordt vervolgd!