Gastblog Christiaan: De wereld veroveren

Dit is een gastblog door Christiaan Uythoven, deelnemer aan ons programma ‘Traveling Entrepreneurship‘ in Mexico. 

De wereld veroveren op een zeilboot

Mijn aanwezigheid in Mexico en de opmerking dat ik ging werken aan het strand van een tropisch eiland deed menig stof opwaaien bij mijn klant. ‘Dacht je nou echt dat je in Mexico gaat werken?’ Hoewel Het Nieuwe Werken al lang geen hot topic meer is, lijkt zelfs de grootste ICT werkplek specialist van Nederland argwaan te hebben voor mijn besluit.

Hoewel ik inderdaad gewoon aan het werk ben, moet ik ze gelijk geven dat Ik voornamelijk in Mexico zit om mijzelf weer terug te vinden. Gewapend met Stephen Covey’s Seven habits of very effective people, het boekje ‘je bent wie je wordt’ van &Samhoud en de workshops van Wonderlijk werken kom ik mijzelf keihard tegen. Ik word hier ontzettend geconfronteerd door bijzondere mensen zoals Max, Antonio en natuurlijk ook Steven en Diana. Stuk voor stuk mensen die succesverhalen hebben over hun ondernemingen en ook met lege handen hebben gestaan. En stuk voor stuk beweren dat ze zich nu rijker voelen dan ooit te voren. Met bijna niets in hun handen. Het lijkt alsof het universum wil dat ik dit hoor, want het is niet de eerste keer dit jaar dat dit beeld mij op het netvlies wordt gedrukt.
Zo sprak mijn vriendin over de warmte en vriendelijkheid van de mensen en kinderen die zij ontmoette tijdens haar vrijwilligerswerkreis in Cambodja. Mensen die vrijwel niets (materialistisch) hebben. Vol energie sprak ze over het plezier dat kinderen urenlang hadden met een eenvoudige frisbee. Dit staat in zwaar contrast met de vele Nintendo ‘s en smartphones die in Nederland nodig lijken te zijn voor enkel plezier aan tafel. Ik ben geen evangelist van materiaalloos bestaan, het stoppen van Facebook of terugbrengen van de kleurpotloden aan tafel. Dat zou namelijk ook mijn bestaansrecht als interactie ontwerper flink ter discussie stellen. Maar ik vraag mij wel hardop af waar het plezier is gebleven dat ik vroeger had als kind, super blij met een beetje lego (en een Barbie; ik had een zus ;-)), een hond en een eindeloze berg fantasie. Toen ik nog genoot van het moment en kon wegdromen als geen ander. Mexico doet mij vragen: waar word ik nu nog blij van?

Het workshopprogramma van Wonderlijk Werken in Mexico begint bij het (terug)vinden van je passie. Je hele leven lang focussen op iets wat je ontzettend ongelukkig maakt is namelijk hetzelfde als jezelf opsluiten in een isolatiecel, waarvan je niet weet dat je zelf de sleutel hebt.

Om uit te leggen waarom ik in vredesnaam in Mexico zit om die passie te vinden, eerst een stukje diepzinnige theorie. Ik geloof dat wij diep van binnen allemaal kwetsbare kinderen zijn. Door externe invloeden en gebeurtenissen worden we gevormd en creëren we lagen van bescherming, om onze kwetsbare ik te beschermen van de ‘boze wereld’. Die boze wereld is ook ontzettend afhankelijk van het referentiekader en dus mentale model wat voor iedereen anders is. In de omgeving waarin wij leven proberen we dan ook een comfort zone op te zoeken waarin onze kwetsbare ik zo min mogelijk wordt aangetast.

Een klein referentiekader zorgt in mijn beleving voor een beperkter verbeeldingsvermogen. Het beperkt onze mogelijkheden in deze prachtige wereld. De naïeve blik die wij hadden als kind slibt in de loop van de jaren dus steeds verder dicht. Fantastisch om het natuurlijke beschermingsmechanisme in onszelf te zien werken. Niets is namelijk pijnlijker dan diep van binnen gekwetst te worden.

Mexico trekt mij uit het referentiekader dat ik zelf heb gevormd. Wat voelde ik mij ontzettend uit de comfort zone getrokken toen ik in mijn eentje in Mexico aankwam en bij de Subway een broodje wilde kopen. Ik sprak geen woord Spaans en zij geen woord Engels. Maar dat broodje had nog nooit zo lekker gesmaakt!
Door uit de comfort zone te stappen wordt ons systeem door de war geschud. Een andere context, waarin alles ook anders werkt. Ons beschermingssysteem werkt niet meer zo goed in deze situatie. En dat is geweldig, want we gaan namelijk op zoek naar ‘de kwetsbare ik’ die wij waren als kind. En daarvoor moeten al die lagen even van ons af. Onze kwetsbare ik verhuld namelijk ook onze kernwaarden.

Net als ieder ander, heb ik een fantastisch lagenstelsel op mij heen gevormd. Als kind was ik altijd al een dromer, en zag de wereld als een groot avontuur. Samen met mijn hond, Ruska, trok ik als negenjarige de polder in om ver weg te dwalen en pas bij donker weer thuis te komen. Geen brug was te ver en ik vond alles geweldig. Totdat Ruska overleed aan het eten van een chocolade eitje. De jaren gingen voorbij en ik veranderde langzaam in een serieuze zakenman die weinig meer genoot van de dingen die ik deed. Ik vormde allerlei lagen om mij heen om te kunnen werken in een systeem wat uiteindelijk niet eigen voelde. In mijn geval resulteerde dat in moeheid en ik had echt nergens meer zin in. Op een gegeven moment besloot ik weer te gaan lopen; een van de dingen die ik vroeger graag deed. Mijn bergschoenen uit de kast, op Koninginnedag de wijde natuur in. De einzelgänger die ik soms ben. Tussen de oranje stoet stond ik met enorme schoenen, in mijn nopjes. Ik wist toen nog niet over mijn innerlijke waarden, maar ik had de eerste stap gevonden naar de waarden van het kind in mij.

Als onderdeel van het achterhalen van mijn innerlijke waarden en persoonlijke visie ben ik ook gaan praten met familie, vrienden en collega’s. Hoewel je ‘onderbuik’ gevoel een krachtig kompas is, bracht dit een stuk ratio om wat zaken helder te krijgen.
Ik kreeg de mooiste dingen te horen van de mensen die ik lief heb. Over hoe zij mij zagen, waar ik waarde aan hechtte en hoe zij onze relatie typeerden. We bespraken ook onderwerpen die dieper gingen dan normaal. Dan zou je soms wensen dat je naast elkaar zat, met een goed glas wijn en een heerlijk knapperend haardvuurtje; misschien een leuke feature voor Skype 🙂
Mijn zus verbaasde mij al helemaal! Wat wist ze veel over mij, en wat was ik blind voor mijn eigen kunnen. Zij vertelde mij hoe ik was als kind en dat bracht dingen aan het licht over mijn innerlijke waarden en krachten. Een van mijn beste vrienden vertelde mij dat hij mij enorm waardeerde om de intensiteit en kwaliteit waarmee ik vroeger altijd te werk ging en om de open blik waarmee ik in de wereld stond. Maar hij vertelde mij ook dat ik te zakelijk en serieus ben geworden. Ik leek niet meer te genieten van de dingen die ik deed. Ook mijn collega vertelde mij een tijd geleden dat ik ontzettend was veranderd dit laatste jaar. En het had Mexico nodig om hem eindelijk te begrijpen.

Ik was gestopt mijn ‘oerverlangen’ naar avontuur en creativiteit te vervullen en ik denk dat ik daardoor ook de voor mij belangrijke waarden van kwaliteit, intensiteit en zelfontwikkeling minder beleefde. Langzaam maar zeker verloor ik het vertrouwen in mijzelf als persoon en joegen de twijfels mij dagelijks de stuipen op het lijf. Dat blokkeert natuurlijk en dat bewijst ook maar weer des te meer dat lichaam en geest een zijn.

De afgelopen weken waren een harde reset op mijn innerlijke wezen. Lichamelijk en geestelijk. Ik heb nog nooit zoveel gesport als nu en de discussies en workshops over mijn bestaansrecht en hogere doel zijn ontzettend confronterend, maar verhelderend. Wat als geld geen obstakel was? Wat zou je doen als je nog maar even te leven hebt? Life is too short, so live it to the fullest!
JA! Maar hoe dan? Maar moet ik daar dan echt mee stoppen? Maar hoe ga ik dat financieel doen dan? Niet ‘Ja, maar…’, maar ‘Ja, en!’, zegt het stemmetje in mijn hoofd. En als er iets moeilijk is, is het dan wel. Wij zijn getraind in het analytisch benaderen van situaties. Voors en tegens tegen elkaar afstrepen (linker hersenhelft taken), terwijl het gevoel (rechter hersenhelft taken) vaak achterwege wordt gelaten. Als er iets is dat ik heb geleerd, is het wel dat ik de afgelopen tijd bijzonder veel bezig was met links. Rechts heeft het zwaar te verduren gekregen, en dat uitte zich nu in een voor mij hele bijzondere moeheid.

Ik besefte ook dat een van de waarden en gewoontes die ik eigen heb gemaakt te maken heeft met ‘zorgen voor een ander’. Op de een of andere manier maakt het een hele bijzondere energievorm in mij wakker. In mijn discussies met Diana over haar project Caring.ly, een initiatief om patiënten en hun naasten een betere zorgbeleving te geven, merkte ik dat die energiebron loskwam. En ik merkte ook dat ik dan uren kan praten en fantaseren over geweldige applicaties die het leven van mensen kan verbeteren. Het is dan alsof links en rechts hand in hand gaan en een explosie van energie losbarst.

Caring.ly raakt mij bijzonder en ik merk dat er steeds meer gebeurtenissen om mij heen plaatsvinden die mij in de zorgsector zuigen. Ik denk dat mijn onderbewuste stiekem al heeft gekozen.
Ik begin steeds meer te beseffen dat ontwerpers er als geen ander in staat zijn deze wereld een fijnere plek te maken. Challenging the status quo of hapiness. Vastgevroren systemen kunnen breken door werkelijke behoeftes van mensen te identificeren, te dromen over verandering en door hun sterk empatisch vermogen creaties te maken die er echt toe doen. Hoewel dit iets wat utopisch klinkt, gaat de rilling wel door mijn lijf op het moment dat ik dit schrijf en herlees. Mijn lichaam schreeuwt dat ik deze verantwoordelijkheid wil nemen. Ik word namelijk weer vroeg wakker, vol energie en heb ik echt zin in mijn dag. Nu de volgende stap nog: de uitvoering!

Ik wil mijn ‘avontuurlijke ik’ weer terugbrengen in mijn leven. Ik wil meer genieten van de dingen om mij heen. Van de natuur, van de mensen. Ik wil niet gevangen zijn in een systeem, maar mijn eigen keuzes kunnen maken. Vrij zijn. Als kind heb ik altijd genoten van zeilen. En ik heb het er nog vaak over. In Mexico werd ik weer zo ontzettend warm van het idee om met een zeilboot de wereld over te gaan. Hoe cool zou het zijn om zeilend over de wereld, met een droomteam van geweldig creatieve mensen de wereld versteld te doen staan van ontzettend mooie nieuwe initiatieven. Een team van designers, developers, schrijvers, marketeers en business developers op een zeilboot, reizend over onze prachtige zeeën en oceanen van stad naar stad.

Van de week deelde ik deze fantasie voor het eerst. En ook hier lijkt het universum te willen dat ik dit ga doen. Diezelfde dag vertelde namelijk die vriend van zojuist dat ik in 2020 maar eens zeilend met mijn ontwerpteam de wereld over moest reizen. Mijn klomp brak letterlijk en figuurlijk! Omdat mijn leven moet veranderd, zullen ook oude klanten eraan moeten geloven. Stap 1 is dan ook om die argwanende werkplek specialist te overtuigen om mijn nieuwe werkplek op zee te sponsoren 🙂
Als kapitein heb ik nog weinig ervaring, maar mijn baard is deze drie weken al aardig gegroeid. Nu die zeilboot en het team nog! Wie sluit aan?

[nggallery id=3]

 

DIGITAL NOMAD EXPLAINER

Graag inspireren we je met onze opgedane inzichten en kennis van 10 jaar reizen en ondernemen!

Zoek je naar een manier om onderweg geld te verdienen? Download dan onze gratis explainer waarin we vormen van reizen en ondernemen voor je verzamelden. Je leest er verhalen van mensen die met zo'n vorm geld verdienen onderweg. 

Met bewuste en ondernemende groet,

Steven en Diana:)

Diana Vermeij
diana.vermeij@gmail.com

Diana realiseerde zich tijdens haar corporate baan dat ze wel heel veel tijd en energie inruilde voor (veel) geld en dat dat haar niet echt gelukkiger maakte. Ze nam ontslag en begon voor zichzelf. Samen met Steven vertrok ze in 2011 uit Nederland en ze werkt nu vanuit Centraal Amerika als lifestyle coach en website ontwikkelaar.