Duurzame inzetbaarheid

Duurzame inzetbaarheid: zelf je werktijd indelen maakt je een gelukkiger mens

Duurzame inzetbaarheid op de werkvloer en voor jezelf als ondernemer. Een dure term die staat voor een balans weten te vinden tussen werk en privé en dat zo organiseren met je werkgever dat je er allebei het voordeel van ondervindt.

Besef
We zijn al wel gewend om in het weekend onze mail te checken, maar nog niet om op dinsdagmiddag naar de film te gaan, met ons kind te gaan wandelen of voor onze moeder te zorgen. Als ‘duurzame inzetbaarheid belangrijk is, evenals het verminderen van druk en chronische fysieke stress, dan zullen we aan dat besef moeten werken. Gek genoeg is het in veel banen nog steeds erg lastig om flexibel(er) met je werktijden om te gaan. Even tussen de middag terug naar huis om een kind op te vangen dat ziek thuis is gekomen. Of tussendoor naar de tandarts. Even bellen met de arts van je moeder terwijl je nog op kantoor bent. Het kán vaak gewoon niet, het wordt niet geaccepteerd in je team en in sommige gevallen durf je er niet om te vragen omdat dat je promotie kansen weleens zou kunnen schaden. Best een belangrijk element dus van een bedrijfscultuur. Zou het bieden van flexibiliteit in de werktijden voor werkgevers leiden tot ‘duurzamer inzetbaar‘ personeel? Maakt flexibiliteit ons gelukkiger? Zou het gemis aan flexibiliteit op de werkvloer en de druk die men daardoor ervaart een reden zijn dat het aantal zzp’ers in Nederland zo explosief groeit?

Flexibiliteit en geluk
Veel meer dan vroeger combineren we allerlei taken: we zorgen voor de kinderen, we werken full-time banen, we zorgen voor onze ouders, we doen vrijwilligerswerk en oh ja, we zijn er zelf ook nog. Het gegeven van een vaste baan waarin je van 8 tot 5 op het werk bent, zorgt ervoor dat we alle andere taken op andere momenten moeten doen, of stiekem tussendoor op het werk. Iets wat eigenlijk niet de bedoeling is maar wat je baas oogluikend toestaat. Misschien is het een vrijheid die je je gewoon permitteert omdat het echt niet anders gaat die dag. Het verplicht aanwezig zijn op vaste uren gedurende de dag maakt het moeilijk en geeft ons het gevoel dat we vastzitten en beperkt ons gevoel voor vrijheid. En dat is weer niet bevorderlijk voor het geluk dat je ervaart in je leven. En dat terwijl we het werk vaak niet eens heel vervelend vinden. Niet geweldig, maar ook niet vervelend. Het betaalt de rekeningen zeg maar.

Economisch en sociaal bijdragen
Soms lijkt het wel alsof alleen het hebben van een baan betekenis heeft en dat je alleen daarmee bij kunt dragen, omdat het een economische bijdrage levert aan de maatschappij, die we kunnen meten en die in geld uit te drukken valt (daar zijn we gek op!). Terwijl mantelzorgen voor kinderen of ouders, maar ook vrijwilligerswerk een enorme sociale bijdrage levert aan de maatschappij. Zou het niet geweldig zijn als we onze bijdragen aan de maatschappij kunnen verdelen naar gelang we dat zelf willen en daar tóch naar rato voor beloont worden?

Anders indelen
Wat je nu veel ziet is dat het runnen van een gezin gecombineerd met twee full-time, niet flexibele banen, als zwaar, of zelfs ondoenlijk ervaren wordt. Niet alleen ouders lijden daaronder, en ik zeg het met een fluisterstem en zonder oordel: ook de kinderen lijden eronder. Zij zien hun ouders simpelweg minder en brengen meer tijd door met professionele opvoeders. Als je daarnaast ook nog wilt of moet mantelzorgen is het helemaal niet te doen. Eén van de twee gaat dan vaak part-time werken of stopt helemaal. Die tijd kan dan gestoken worden in zorgen voor de kinderen en in mantelzorgen bijvoorbeeld. Maar geld levert dat niet op en dat is toch wel erg oneerlijk want het genereert wel degelijk waarde. Las ik nou echt goed op het nieuws onlangs dat mantelzorgers gemiddeld wel twee uur minder werken en daardoor minder economisch bijdragen?! Pardon?! En al die geleverde zorg dan? Wat vertegenwoordigt dat voor waarde?

Stel dat al onze maatschappelijke bijdragen in de breedste zin van het woord gelijk gewaardeerd worden: een gedeelte draag je bij via je werk, met de waarde die je creëert in economische zin (in loondienst of als zelfstandig ondernemer). Weer een ander gedeelte draag je bij door de zorgtaken op je te nemen, in het gezin en als mantelzorger, daarmee creëer je waarde in ons zorgsysteem. Een gedeelte draag je bij door vrijwilligerswerk te doen en creëer je sociale waarde en verstevig je onze solidariteitswaarden als maatschappij. Kun je om wat voor reden ook niet bijdragen aan het economisch verkeer en dus niet werken? Dan is er vast wel een andere manier waarop je ieder dag weer waarde creëert voor een ander. We creëren allemaal verschillende typen waarden en hoe mooi zou het zijn als we onze tijd flexibel zouden kunnen verdelen over deze activiteiten en er niet minder door gingen verdienen. Een basisinkomen zoals Rutger Bregman bepleit, zou niet misstaan om zo’n systeem mogelijk te maken. Het zou denk ik automatisch leiden tot duurzame inzetbaarheid, meer voldoening en meer balans. Kijk hier eens naar de TED talk die Bregman gaf over het onvoorwaardelijke basisinkomen.

Pensioen opnemen gedurende je leven
Waarom kun je eigenlijk alleen je opgebouwde pensioen vergoeding opnemen ná een door de overheid vastgestelde leeftijd? Hoe fijn zou het zijn als je in de periode dat je kinderen krijgt een gedeelte van je pensioen kunt laten uitkeren zodat je niet hoeft te werken in de tropenjaren? Een soort mini-pensioen bijvoorbeeld? Of als je ouders meer zorg en hulp nodig hebben, dat je je opgebouwde pensioen gedeeltelijk laat uitkeren in de periode van intensieve mantelzorg en je dus minder of niet werkt in deze tijd? Of als je een paar jaar wilt reizen met je gezin en een gedeelte van je opgebouwde pensioen wilt steken in de reizende opleiding van je kinderen?

Fiscaal belasten of waarde creatie met vrijgekomen tijd?
Als ik als ondernemer of als werknemer op deze manier fiscaal voordelig zou kunnen sparen voor een ‘pensioen‘ op het moment dat ik het nodig acht in mijn leven, zou ik zeker aandacht besteden aan op opbouwen van mijn pensioen. Ik zou zélf willen beschikken over het geld. Ik wil het niet verplicht in een bankproduct hoeven steken op het moment dat ik eindelijk mijn pensioen gerechtigde leeftijd heb bereikt. En dat dan nog iemand anders bepaalt hoe ik dat zuur bij elkaar gespaarde geld in mijn bezit krijg. Ik snap wel dat dat de enige manier is om het geld fiscaal te kunnen belasten, maar het punt dat ik probeer te maken is dat we met dat geld tijd beschikbaar maken om dingen te doen die waarde creëren in de maatschappij. Zorg, mantelzorg, vrijwilligerswerk noem maar op. En daarmee betalen we wat een ander fiscaal in geld afdraagt over het vrijgekomen bedrag op de pensioengerechtigde leeftijd. Zullen we het een pensioen voor het leven noemen? En dan voor iedereen, niet alleen voor zelfstandig ondernemers maar ook gewoon als je in loondienst bent. Wil je eens meer lezen over dit thema? Pak dan het boek van Ricardo Semler er eens bij genaamd: ‘het weekend van zeven dagen‘. Dit boek hebben we ook tijdelijk te leen als je het wilt lezen. Stuur ons dan even een mailtje.

Een gelukkiger mens
Veel mensen voelen zich zo ontzettend vast zitten in de oneerlijkheid van het systeem dat zelfstandig ondernemen een optie is die op zijn minst het flexibel indelen van je dagen mogelijk maakt. Ook stelt het hen in staat werk te kiezen dat bij hen past. Iets doen waar je blij van wordt en dat je op je eigen voorwaarden kunt doen. Je hoeft niet meer persé naar een kantoor, alhoewel het erg leuk is om met andere ondernemers in een pand te zitten. Het is erg fijn dat je naar het strand kunt als de zon schijnt of lekker kunt gaan schaatsen op dinsdagmiddag als het ijs dik genoeg is. Veel beginnende ondernemers nemen voor lief dat de inkomsten minder zijn dan in een betaalde baan bij een werkgever als ze er flexibiliteit voor terugkrijgen. Zelf je tijd in kunnen delen, betekent dat je je agenda dicht kunt zetten op een dag dat je bij je ouders wilt zijn, of voor je kinderen wilt zorgen. Geld krijg je daar niet voor, maar het draagt ontzettend bij aan je geluksgevoel. Je leeft meer in balans. Je bent niet meer uitsluitend aan het werk en bezig met alle ballen in de lucht houden. Ook dit bevordert in grote mate de duurzame inzetbaarheid, óók belangrijk voor iedereen die onderneemt.

Waardecreatie als preventief medicijn tegen burn out
Wij geloven dat als je iets kiest wat echt bij je past qua ondernemersactiviteit, dat je hier absoluut een goede boterham mee kunt verdienen. Zelfstandig ondernemen puur en alleen voor het geld, daar zij wij geen voorstander van. Juist uitgaan van je eigen kracht en dát de basis maken van je waarde creatie is wat ervoor zorgt dat je tien jaar later nog steeds onderneemt. Al met al maakt dat je ‘duurzame inzetbaarheid‘ groter en beperk je de chronische fysieke stress op je lijf en de kans op een burn-out. Meer nog dan duurzaam inzetbaar noemen we het ‘bijdragen op je eigen voorwaarden‘. En het is wel duidelijk aan het worden dat het zelf indelen van je werktijd en de bijbehorende flexibiliteit zorgt voor aanzienlijk minder fysieke en mentale stress en dus de kans op een burn-out sterk vermindert. Zit je nog in een baan en is de balans zoek? Overweeg je om te gaan ondernemen? Om eens te verkennen of het bij je zou passen? Je zou de eerste niet zijn die onze hulp daar wel bij wil hebben. Kijk eens naar ons outplacement traject: eigen bedrijf na ontslag. Het is niet ongebruikelijk dat je werkgever positief reageert als je aangeeft te willen gaan ondernemen en je (al dreigende) ontslag overeenkomt. En het is zó’n vet programma voor ondernemers in spé waar je met al deze thema’s aan de slag gaat! 🙂

Imagecredits.

 

DIGITAL NOMAD EXPLAINER

Graag inspireren we je met onze opgedane inzichten en kennis van 10 jaar reizen en ondernemen!

Zoek je naar een manier om onderweg geld te verdienen? Download dan onze gratis explainer waarin we vormen van reizen en ondernemen voor je verzamelden. Je leest er verhalen van mensen die met zo'n vorm geld verdienen onderweg. 

Met bewuste en ondernemende groet,

Steven en Diana:)

Diana Vermeij
diana.vermeij@gmail.com

Diana realiseerde zich tijdens haar corporate baan dat ze wel heel veel tijd en energie inruilde voor (veel) geld en dat dat haar niet echt gelukkiger maakte. Ze nam ontslag en begon voor zichzelf. Samen met Steven vertrok ze in 2011 uit Nederland en ze werkt nu vanuit Centraal Amerika als lifestyle coach en website ontwikkelaar.